Rozen en luizen

Vanochtend moesten we al vroeg de deur uit en toen we thuiskwamen zag ik hem daar gloeien in de voortuin: de eerste gele roos is open! Snel naar boven gerend voor het fototoestel en terwijl ik de mooiste hoek zocht voor een plaatje kreeg ik de tweede schrik. Die heb ik met de titel van deze post natuurlijk al gigiantisch verraden, maar goed: luizen dus. Niet zo heel veel, maar ik ben ze toch liever kwijt dan rijk. De rode roos in de voortuin ook maar eens geinspecteerd en ja hoor: ook daar luizen.

Ik heb dus de plantenspuit maar gevuld en er een scheutje spiritus door gedaan. Eigenlijk moet er dan ook wat groene zeep in, maar die heb ik niet. Ik heb dus maar besloten om er een beetje blue wonder in te doen. Zeep is zeep hopen we dan maar. Het werkte in ieder geval wel: de luizen lieten los op het moment dat ze besprayd werden. Ook de rozen in de achtertuin hebben een beurtje gekregen. Vooral bij de witte klimroos achter bij de schutting was dat geen pretje: als je boven je hoofd aan het werken bent loopt het spirituswater zo via je arm je tshirt in... jakkie.
Ook het treurwilgje werd belaagd, dus ook die heb ik bespoten. Nou maar hopen dat het allemaal een beetje gewerkt heeft. Ik bedenk me in de tussentijd maar dat ze vorig jaar compleet zonder verzorging ook hun best hebben gedaan en zeker de rode roos heeft ontzettend lang gebloeid. De gele had het vorig jaar erg moeilijk, die was flink overwoekerd door de passiebloem. Nadat ik hem had bevrijd hebben we er wel wat bloemen in gehad, maar niet van die knoeperds zoals deze nu. Ik ben wel trots dus!

Nog een kleine tip trouwens als je een nieuwe plantenspuit nodig hebt: neem er eentje met een pompknop bovenop. Daarmee kun je druk opbouwen zodat je een hele tijd kunt spuiten. Anders heb je ontzettend lamme vingers na een tijdje!

Update: net even met oma gebeld, en die zegt dat een scheutje afwasmiddel in plaats van de groene zeep ook goed gaat. Dus: spuitfles met water, scheutje spiritus en een kneepje afwasmiddel. En dat moet je om de 10 dagen herhalen. Waarschijnlijk dan houden de luizen het na nog 2 keer bespoten worden het voor gezien en kun je de rest van het jaar van je rozen genieten. Als we oma toch niet hadden...

Aanwinst

Van een plant die een aantal uitlopers had gemaakt heeft mijn oma een paar 'jonkies' in een pot gestoken. Deze had ze aan mijn moeder meegegeven toen ze vrijdag kwam helpen. Mijn moeder wist echter niet wat voor plant het was... Tja, toch maar weer eens de lieve mensen van groeninfo gevraagd of ze me konden helpen. En jawel hoor: het gaat hier om een Nandina domestica, Hemelse Bamboe. Al googlend naar wat informatie klinkt het me als een leuke plant: maximaal 1.80m hoog, bloeit, geeft besjes, heeft een herfstkleur en behoudt dat mooie blad dan ook nog eens de hele winter lang. Dat hadden we zelf haast niet beter uit kunnen zoeken!

Vorderingen tuinpad

Grote kuil achter in de tuin. We hebben hard gewerkt en veel grind schoongemaakt! Het zit daar vrij diep en in een redelijke hoeveelheid, dus vandaar dat we maar steeds verder hebben gegraven. Het deel van het pad dat naar de poort moet lopen is vrijwel 100% zand, daar valt dus niet veel grind te winnen. Nu had ik heel slim bedacht om de plek waar wel veel grind zat goed diep af te graven en de kuil dan op te vullen met grond uit het stukje richting poort. Niet slecht toch?
Net toen we bezig waren met 'dit is de laatste emmer die we schoonmaken' kwam de buurvrouw met een schaaltje lekkers. Ik had laatst verteld dat ik toen ik in Engeland woonde bij een koffiehuis in de stad altijd borek at, en nu had ze er eentje voor ons gebakken. Dat vinden we niet vervelend natuurlijk!! Dus ik heb de modder van mijn gezicht gewassen (hoognodig!!!) en we hebben er een lekker drankje bij genomen en genoten van het middelandszeeklimaat. De vorig weekend aangeplantte jasmijn bij het terras zorgde voor de bijbehorende zoete geur. Hmmm!

Stekken en onkruid

Deze post is schandalig over tijd want eigenlijk is het alhier geschrevene allemaal al vorige week zondag gebeurd. Het was hoog tijd weer eens wat tijd te besteden in de voortuin, buiten het nodige watergeven dat de laatste tijd natuurlijk nodig was. De Passiflora (passiebloem) is door de afgelopen winter natuurlijk niks ingevroren, maar toch heeft hij wat lelijke blaadjes gekregen. Het is ook een hele bos die over het trottoir hangt en omdat hij toch ieder jaar een heel end groeit heb ik hem eens flink uitgedund. Terwijl ik zo bezig was zag ik verdorie weer een aantal distels opkomen.

Vorig jaar stond er een hele rij distels in de voortuin. Wat een rotzakken, zelfs door de handschoenen heen prikken ze nog. Uitenindelijk heb ik zwaar geplastificeerde gevallen gebruikt (veel te groot want ze hadden alleen mannenmaten (8, 9, 10) en ik heb slechts een krappe 5). Er uit trekken gaat ook met goede handschoenen niet lukken, die akelig stekelige rakkers hebben een grote penwortel die goed vast zit. Doorsteken met het schepje dus. Dat betekent wel dat er een stuk wortel blijft zitten. Net als bij allerlei andere fijne wortelonkruiden loopt die weer vrolijk opnieuw uit. Vandaar dat ik dit jaar weer met ze zit opgescheept. Dus de handschoenen en het schepje maar weer ter hand genomen, met het volgende resultaat:
Links de gemene distels, rechts een hele groep paardebloemen. Ze hebben dan wel geen stekels, maar qua wortel zijn ze net zo vervelend als de distels. Ieder klein stukje loopt ook weer net zo vrolijk uit. Zoals je ziet had ik er nog behoorlijk wat, en waarschijnlijk als ik vanmiddag de tuin in zou duiken vind ik er weer een heel aantal. Alles heeft last van de hitte, behalve het onkruid lijkt het wel. Dat groeit als kool.

Jammergenoeg was er nog wel een onschuldig slachtoffer van mijn uitgraaf-praktijken. Omdat de rotzakken zich het liefst lijken te verschuilen tussen de wortels van andere planten heb ik bij het uitgraven van de wortels per ongeluk een paar stukjes van de Pachysandra afgestoken, een fijn bodembedekkertje. Ik kon die arme stakkers toch niet dood laten gaan, en omdat er toch nog genoeg bodem te bedekken is in de tuin heb ik ze maar in een bakje potgrond gestoken.
Zoals je ziet in de bovenste bakjes een aantal kopstekjes (stekjes van het uiteinde van een takje) In de onderste bakjes is niks te zien, maar daar zitten een aantal wortelstekjes in: stukjes wortel die helaas ook moesten sneuvelen bij het uitgraven. Bij de meeste planten is het ofwel een kopstek die goed gaat, ofwel een wortelstek. En dan moet je eigenlijk ook nog in het goede seizoen zitten. Maar we laten ons door gebrek aan kennis absoluut niet weerhouden. Een beetje experimenteren is toch leuk? Tot nu toe lijken de kopstekjes in ieder geval goed te gaan. Ze staan in de schaduw en er hangt er nog geen eentje slap.

Eerder dit jaar heb ik ook al een klein stek-experimentje gedaan dat goed lijkt te lukken. Van het snoeiafval van de klimroos achter bij de schutting heb ik uit nieuwschierigheid een paar takjes in een potje gestoken. In ieder geval eentje heeft nu een uitlopend knopje. Van dit experiment weet ik zeker dat ik het niet volgens de regels heb gedaan, want rozen stekken schijn je voor de winter te moeten doen. Maar desondanks lijkt mijn klein experimentje toch gelukt. Hiephoi!

Zomerhitte in het voorjaar

Veel te heet weer voor de tijd van het jaar. En iemand is zo stom geweest om een hele partij perkplantjes de grond in te duwen zaterdag. Kortom: iemand heeft om de andere dag water kunnen geven deze week. En ik had nog zoveel te bloggen op de agenda staan, zelfs een partijtje foto's klaarliggen. Helaas: veel te tuinieren en daarnaast een goed boek zijn niet goed voor je blog-activiteiten. Gelukkig is het boek nu uit en heb ik weer tijd voor andere zaken.
Het hele spelen-met-foto's op het blogje vind ik erg leuk, maar het continu bewegen van het reeksje in de rechterbalk wordt ik een beetje kriegel op een gegeven moment. Vandaar hieronder maar weer eens een ander widget om uit te proberen.



Het is nog een toepasselijke serie foto's ook. Morgen komt mam weer helpen met het pad, wellicht zien we dus ooit nog eens het einde van de fotoserie. Tijdens het kijken van het reeksje sta ik er eigenlijk ook van te kijken hoeveel er veranderd is. Zeker ten opzichte van die scheve schutting... oei! Maar toch jammer dat ik van het eerste jaar alleen de bezichtigings-foto heb. Dat bedenk ik me nu maar iedere keer als ik denk dat ik te veel foto's knip: later ben ik natuurlijk hardstikke blij dat ik die heb ;-)

Gekkenhuis

Wat een drukte bij de Praxis woensdag, niet te geloven! Ik had nog wat dingetjes te doen in huis, wasje ophangen, je kent het wel. Toen ik in de auto zat keek ik eigenlijk pas op de klok en het was pas tien over half 9. Het is maar een paar minuutjes rijden naar de Praxis, dus ik was veels te vroeg. Maar allez, ik ben toch maar vertrokken. Anders had ik thuis maar moeten zitten wachten.
Ik kom daar het parkeerterrein opgereden: staat alles al bijna vol! Ik had het op-een-na-laatste karretje te pakken. Wat een drukte!!!
Een hele grote kudde voor de deuren en iedereen wil plantjes scoren. Bahbah, wat een gedrang zeg. Maar ja, ik had mam beloofd het een en ander mee te brengen en had zelf ook zo mijn wensen, dus toch maar naar binnen gewrongen.

Ze hadden een aantal plantjes niet eens binnen gekregen volgens mij. Tenminste, ik kon de bestelde begonia'tjes niet meebrengen. Maar goed, ik had de auto toch mooi volgeladen. Je moet er even wat voor over hebben qua gedrang en dergelijke, maar dan heb je wel voor een heel leuk prijsje een aantal perkplantjes te pakken. Daarna nog naar de Gamma ernaast voor de borderrollen en heel voorzichtig naar huis om te zorgen dat er niks omvalt.

Vandaag was het dan tijd om de boel in de grond te steken. Allereerst heb ik een paar potten volgeplant, dat vind ik zo gezellig staan op het terras.

Vorig jaar had ik al een akeleitje gekocht bij de opruiming van de Intratuin. Die is ook braaf opgekomen maar de knopjes zijn nog niet open. Bij de Praxis stonden er ook een aantal en daar heb ik toch maar een roze en een blauwe meegenomen. Ik vind het zulke lieve plantjes... Deze zijn al wel open en zeg nou zelf: zoiets moois kun je toch haast niet verzinnen?

Dank je wel, hulpploeg!

Donderdagmiddag was, zoals beloofd, mijn moeder komen helpen met het grindpad. De hoeveelheid grind varieert erg van plek tot plek. Ik heb stukken gehad waar ik 3 emmers uitgroef en daar 2 emmers grind aan over hield. In het stuk achterin, vooral richting poort is het minder dik gezaaid. Daar moeten we wel vier of vijf emmers uitgraven voor een miezerig emmertje grind. Daardoor zit de speciekuip waarin ik het grind was een stuk sneller vol met zand. Het leegmaken daarvan kost ook weer tijd, en uiteindelijk zijn we zo niet zo ontzettend opgeschoten. We hebben wel een hele gezellige dag gehad, en dat is ook een hoop waard!
Terwijl ik aan het grindwassen was heeft mam de tuintafel, die tot dan toe dienst had gedaan als zaaitafel, een goede poetsbeurt gegeven, zodat we een gezellig plekje hadden om buiten te zitten. De buurvrouw was turkse pizza's aan het bakken, daarvan hebben we er eentje als voorafje gegeten. De mannen kwamen toen ook net thuis, dus we hebben lekker met een wijntje op het terras gezeten. Maar omdat de tuin op het oosten ligt zit je op een gegeven moment in de schaduw van het huis. Dan merk je toch wel dat het nog maar voorjaar is, dus voor het eten zijn we maar binnen gaan zitten. Wel ontzettend leuk, zo'n 'gestolen' dagje doordeweeks.

Levensvragen

Soms dan vraag ik me wel eens dingen af....
Vanmiddag reed ik naar mijn werk en zoals altijd kom ik dan een aantal voetgangersoversteekplaatsen tegen. Met een stoplicht, zo eentje waarbij ze op een knop kunnen drukken voor groen. Vaak genoeg steken mensen over als het licht voor de auto's op rood staat, zonder te wachten op het groene licht voor voetgangers. Tot zo ver vind ik het nog begrijpelijk. Maar regelmatig zit er eentje tussen die terwijl hij de straat overvliegt in het voorbijgaan gauw nog even op de knopjes drukt. Daar snap ik nou helemaal niks van.

Statistieken

Leuk hoor, statistieken. Zo kun je als blog-eigenaartje ook zien waarop mensen ge-googeld hebben als ze op je site terecht komen. Dat biedt dus de mogelijkheid om klantvriendelijk te werk te gaan. Zo was er iemand op zoek naar hoe een Buddleja gesnoeid moet worden. Sterker nog: 'buddleja pink delight hoe snoeien' was de volledige zoekterm. Vandaar dat hij op mijn post over de pink delight uitkwam natuurlijk. Die bezoeker kunnen we waar voor zijn geld bieden (mocht hij of zij nog een keer terug komen tenminste...)

Goed: Hoe moet een vlinderstruik gesnoeid worden? Dat is afhankelijk van welke soort vlinderstruik je hebt. De meest voorkomende, de Buddleja davidii, snoei je in het voorjaar. Er bestaan echter ook nog andere soorten, bijvoorbeeld de B. alternifolia of de B. globosa. De laatste hoeft bijna niet gesnoeid te worden (maar is ook niet helemaal winterhard) als je de alternifolia in het voorjaar snoeit, dan snoei je de bloei weg! Dus kijk even op het label als je er eentje gekocht hebt. De meeste mensen hebben echter een 'gewone' B. davidii die ze in het voorjaar (rond maart) kunnen snoeien. Maar als je dat vergeten bent zou ik het nu nog maar doen, dat haalt ie wel weer in.
In principe heeft de struik geen snoei nodig om te bloeien. Je zult echter zien dat hij dan alleen maar helemaal bovenin bloeit. Dat komt omdat hij eerst nieuwe scheuten maakt, die daarna gaan bloeien. Als je de struik snoeit dan maakt hij die scheuten lager, zodat de daarna volgende bloesem mooi in zicht is. Bovendien maakt hij meer uitlopers, dus meer bloesems. En dat is toch meestal de bedoeling he...
In hoeverre je de struik terugsnoeit is afhankelijk van hoe groot je hem wilt hebben. Wil je een hele grote struik dan knip je hem af op een meter of zo, nuttig als hij ergens achter staat. Wil je hem wat compacter houden dan kun je hem tot zeer kort afknippen. 30-40 cm hoogte is normaal, maar zelfs 20 cm kan nog. Het kan eigenlijk vrijwel niet fout gaan. Als je het eng vindt om zo rigoureus te snoeien doe je het dit jaar voorzichtig, en als je vlinderstruik dan te hoog wordt naar je zin dan weet je wat je volgend jaar te doen staat....

Violen verzorgen

Als je een beetje voor je viooltjes zorgt heb je er veel langer plezier van. Door het weghalen van de uitgebloeide bloemetjes (deadheading in het engels) zorg je dat de plant geen energie hoeft te steken in het produceren van zaad, zodat er des te meer over blijft voor de bloemetjes. In de bovenste foto zie je aan de bovenrand bij de bloembak bijvoorbeeld een aantal oude uitgebloeide bloemetjes zitten. Als ik alle oude bloemetjes er uit geplukt heb ziet het er als volgt uit:

Dat is een heel stuk beter, toch? Ik ben trouwens wel van plan straks een aantal plantjes zaad te laten zetten, want deze kleinbloemige viooltjes zaaien zich goed uit. Hebben we er volgend jaar weer plezier van!

Te vroeg

Gisteren had ik geen tijd meer om deze foto te posten. Moet je nou toch zien.... Vorig jaar half mei zijn we naar het huis komen kijken en toen stond de Sering in bloei. En nu is hij al open aan het gaan! Vandaag zijn er nog veel meer pluimen open. Ik vind het maar een raar gezicht, er staan nog steeds Narcissen in bloei en daar bloeit de Sering dan.....

In de achtertuin zijn de bolletjes-achtige bladgroeisels knopjes aan het maken, jawel! Toch maar goed dat ik de neiging om de boel maar onder te schoffelen steeds bedwongen heb. Eentje is er al open, het lijkt een soort wild hyacintje volgens mij.

De hulptroepen zullen komen

Dit weekend was nogal druk voor Eerstetuintje BV. Zaterdag was de verjaardag van mijn vader, met de bijbehorende verplichtingen natuurlijk. En zondag is er natuurlijk weer gewerkt in de grindwasserij.
Na een aantal uurtjes in de hete zon had ik het wel gehad met dat grind, en omdat de tuin er zo droog uit zag heb ik de tuinslang, die toch al uit lag, er maar eens flink opgezet. Daarna was de voortuin aan de beurt. En geen moment te vroeg!! De Ajuga die ik laatst nog op de foto had gezet stond al met gebogen kopjes dorstig te wezen, en ook de bloembakken die toch iedere dag water krijgen waren akelig droog aan het worden. Ongelofelijk, wat een weer! Gelukkig trokken ze na wat liefdevolle verzorging weer bij. Ook de paar die ik naar de achtertuin verplant heb doen het prima, met alle uitlopers die ze maken om het terrein te veroveren zijn het nu net kleine octopusjes. Ik houd wel van bodembedekkertjes, zeker als ze wintergroen zijn houden ze zo lekker veel onkruid tegen. Dat kunnen wij wel gebruiken....

Mijn lieve moeder heeft aangeboden om donderdagmiddag te komen helpen met het grindpad, zodat het hopelijk wat sneller opschiet. Zo'n aanbod slaan wij niet af!! Morgen dus maar gauw naar de bouwmarkt om nog wat extra borderrollen te halen (ik had er veeeel te weinig meegebracht... tja) en een hele lading perkplantjes in te slaan. Ook voor mam, want die hebben in Belgie natuurlijk geen Praxis. 10 perkplantjes voor 1,59... geen geld! Dus voor wie het nog niet wist: hup! morgen naar de praxis! (pfoe.... sluikreclame)

Over en sluiten

De glorie is nu echt voorbij qua pruimenbloesem. Steeds als ik in de voortuin bezig ben geweest om de nieuwe aanplant water te geven heb ik afgevallen bloesemblaadjes in mijn haar...

Maar gelukkig zijn daar dan de tulpen, die door het warme weer open zijn gegaan. Ik vind het kleurverschil tussen de binnen- en de buitenkant zo mooi.

Ook de Ajuga is zijn bloemetjes aan het openen. Normaliter is het een laag bodembedekkend plantje (zie tweede foto) maar in het voorjaar bloeit hij met kleine blauwe kaarsjes. Nu zijn er nog niet zo veel bloemetjes van open, en toch is hij al zo mooi. Wat is een tuin toch ontzettend leuk!

Meer favoriete tuinsites

Het gaat goed bij de zuiderburen, tuinbloggenderwijs gesproken. Bart van eigenwijzetuin is in plaats van zijn dagboek een heuse blogger geworden. Gefeliciteerd wat dat betreft! Zijn belevenissen worden vanaf nu bijgehouden op eigenwijzetuin.blog.

Mijn eigen tuintje en co is een recente ontdekking van me. Alweer van die mooie foto's! Tja, daar kan een mens goed jaloers van worden. Zo veel als er over tuinieren geschreven wordt, zo weinig echt goede tuinblogs zijn er. Die paar die regelmatig updaten moeten we dus in ere houden. Dus hup, allemaal naar mijn eigen tuintje en co.

Onkruid herkennen

Als je wilt weten wat nu weer de kop opsteekt in je tuin zou je kunnen kijken op de onkruidpagina van the seedsite (engels). Op zo'n moment merk je pas goed het gemak van de latijnse namen voor planten: je kunt daarmee heel makkelijk weer de nederlandse naam opzoeken.
De rest van de site is ook het bekijken waard. Link naar de hoofdpagina komt in de rechterbalk!

Zaailingen erin, zaailingen eruit

Dit was dan voor het verspenen en bijzaaien, maar goed, je ziet wat een mooi georganiseerd geheel ik hier heb ;-)
In de potjes met stokken staan nog pronkerwten (Lathyrus) die ik al een hele tijd terug gezaaid heb. Binnenkort zal het een en ander wel naar buiten kunnen, dat is toch altijd beter voor de plantjes zelf. Dan wel goed het weerbericht in de gaten houden, dat ze weer gauw naar binnen kunnen als er toch nog wat kou gaat komen.

In het laatste zonnetje vanmiddag nadat ik thuis kwam van het werk heb ik nog even wat onkruidjes geplukt in de voortuin. Er staan een hele hoop Kleine Veldkersjes (Cardamine Hirsuta), een op zich onschadelijk ogend plantje.

Hij heeft een soort van kleine boontjes waar de zaadjes in zitten. Op de foto staan die nog niet, maar hier en hier zijn ze wel te zien. Daar zit 'm het gevaar: als de zaadjes rijp zijn springen de boontjes (officeel hauwtjes genaamd) open en slingeren de zaadjes in het rond. Als je er niet snel genoeg bij bent met plukken dan schieten ze open als je ze aanraakt. Op tijd beginnen met vlooien dus.
Dit is wederom een onkruidje dat eetbaar schijnt te zijn, maar ik waag me er maar niet aan.

Zaaien

Eigenlijk was ik dit blog begonnen om (ook) bij te houden wat ik zaaide en wanneer het opkwam en dergelijke. Ik vind het echter zo saai, foto's van kale sprietjes in potjes en lange lijsten plantennamen van wat-er-zoal-gezaaid-is. Veel liever duik ik de tuin in met de camera (overbuurvrouw: ben je de pruimenboom nu alwéér aan het fotograferen??) en vertel wat er zoal buiten in het zonnetje gebeurt.
Maar goed, laten we ons goede voornemen toch maar een beetje uitvoeren. Gisteren heb ik een partij zaadjes van vorige week verspeend (voor zover nodig) en een paar nieuwetjes gezaaid. Schrik niet, hier volgt een saai lang lijstje. Totaal niet gerangschikt, en waarschijnlijk ontbreken er een paar want ik moet 't even uit 't blote hoofdje doen. Foto volgt vanavond ook nog.

Gezaaid vorige week zaterdag:
Lupine Russell
Alcea rosea, Stokrozen (zwarte en mauve)
Nicotiana alata, Siertabak
Echinacea purpurea, Rode zonnehoed
Echinacea purpurea ‘White swan' of ‘White lustre', Witte zonnehoed
Viola cornuta, Hoornviooltje
Dahlia
Eschscholzia californica, Slaapmutsje
Diverse Papavers
Salvia verticillata
Polemonium caerulum, Jakobsladder
Lunaria annua, Judaspenning
Alyssum ‘Sneeuwkleed'
Cosmos bipinnatus, Cosmea
Nepeta subsessilis, Kattekruid
Helianthus anuus ‘Red velvet', Zonnebloem
Gaura lindheimerii, Prachtkaars
Cobaea scandens, Klokwinde (eigenlijk aan de late kant gezaaid)
Ipomoea tricolor ‘Heavenly blue’

Gezaaid gisteren:
Osteospermum, Spaanse margrieten
Agastache foeniculum, Dropplant
Delphinium, Ridderspoor
Lupinus polyphyllus, vaste Lupine
Lavatera trimestris ‘Mont Blanc'

Ik heb een voorkeur voor zaken die beestjes aantrekken, maar er zijn er ook een heel aantal die ik gewoon voor de mooi heb gekozen. Plus een aantal klimmers om (naast de twee Clematissen en de Hedera-stekken) de schutting wat op te sieren.

Ik zou nog wel een soort klimrek willen maken om ook midden in de border een klimmer kwijt te kunnen. Ik heb wel een aantal mooie stalen klimrekken gezien in de winkel, maar die zijn of zo klein dat ik ze niet wil hebben, òf zo duur dat ik ze niet wil betalen. Ik zou eens moeten kijken of er zelf iets moois te maken is. In mijn studententijd heb ik ooit een soort wigwam gebouwd van bamboestokken om een Oost-indische kers in te laten groeien. Zoiets misschien....

Nog meer gulle giften

Op visite gaan bij je ouders heeft zo zijn voordelen. Vooral als ze een grote tuin hebben en je moeder gul is met het afsteken van haar planten. De namen kent ze echter niet, maar na een korte consultatie bij groeninfo heb ik dan toch de namen kunnen achterhalen. Heerlijk toch, dat internet!

De eerste hadden ze vroeger al in de tuin in het huis waar ik opgegroeid ben. Hij bloeit heel lang met een zee van witte bloemetjes en vormt een mooi bol kussen. Hij blijkt Cerastium tomentosum te heten, oftewel viltige hoornbloem in het nederlands.

En dit is de Phlox subulata (waarschijnlijk zelfs de Emerald Cushion Blue, overbelichtte bloemetjes helaas... luie fotograaf wil niet terug de tuin in voor een betere foto). Wat informatie kun je vinden bij de stadstuinier en catgarden.
Ze hebben beide als voordeel dat ze groenblijvend zijn in de winter. Mooie bodembedekkers die bij mijn moeder in de volle zon staan en het daar prima doen. Ik heb een paar flinke stukken gekregen, zodat ik een deel in de voortuin en een deel in de achtertuin heb gezet.
Dank voor de gulle gever!

Niet eerlijk

Gisteren onderweg naar mijn ouders zag ik overal bloeiende krenteboompjes staan. En de mijne moet het nog steeds doen met een paar knopjes die open zijn... niks witte wolken. Ik wijt het maar aan het feit dat hij hier in de schaduw van de schutting staat en denk bij mezelf: 't is niet eerlijk...

Kortzichtig

Vandaag een vrije dag, kantoor was gesloten. Hoog tijd om eens wat klusjes in huis te doen die nog op me lagen te wachten. En toen ik eens even naar buiten keek zag ik daar in de achtertuin ineens:Daar sta je dan, iedere ochtend braaf je pruimenboompje te bewonderen, terwijl er onder je neus zomaar een ander wonder gebeurt.

De Krent, ofwel het Krenteboompje (Amelanchier lamarckii) is een plant die je niet vaak in tuinen ziet, terwijl het een heel dankbare tuinplant is. Ten eerste kent de plant vele kleurige momenten: In april en mei bloeit hij met witte stervormige bloesems, waarbij een struik die volledig in bloei staat een grote witte wolk lijkt. Daarna volgen eind juni de eetbare besjes die onregelmatig rijpen, het is dus wel even zoeken naar de rijpe soms. Ook de vogels zijn er dol op dus als u er een lekker potje jam van wilt maken moet u er op tijd bij zijn!
Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, geeft de krent ook nog een spectaculaire kleurenshow in het najaar.

De krent is niet kieskeurig qua bodem, en wordt van nature niet heel groot. Ondanks de naam krenteboompje is het meestal een struik, maar je kunt haar door snoei zo groot of zo klein houden als je zelf wilt. Juist voor de kleine stadstuin, waar het moeilijk is om een klein blijvend boompje te vinden, is de krent een goed idee. Als je haar te groot vindt geworden kun je haar zelfs flink terugzetten (afzagen tot op een paar grote stammen) en ze zal wel een beetje moeilijk op gang komen, maar een jaar later is ze weer in volle glorie te bewonderen.
De enige plaag die vat op haar lijkt te hebben is meeldauw, en dan nog slechts in lichte mate.

Al met al een plant waar ik geen kwaad in kan ontdekken, en wat dat betreft is het zonde dat ze niet vaker in de tuin gebruikt wordt. Omdat het een plant is die in het wild voorkomt (Drenthe is ieder jaar wit van de krentebloesems) en omdat ze regelmatig in het openbaar groen gebruikt wordt is ze misschien niet bijzonder genoeg voor sommige mensen. Ik vind echter dat het in een tuin niet draait om exclusiviteit maar om effectiviteit. Als je bedenkt dat ik vorig jaar al een redelijk grote struik heb kunnen kopen voor rond de vijf euro, goeie prijs-kwaliteitverhouding zou ik zo zeggen!
Er worden tegenwoordig ook krenten ge-ent op onderstam waardoor ze nog meer de uitstraling van een boompje hebben. Je kunt je eigen krent ook 'opleiden' tot een- of meerstammig boompje, maar dat kost tijd en daar hebben we tegenwoordig een chronisch gebrek aan lijkt het wel.

Als de krent straks wat voller bloeit volgen meer foto's. Erewoord!
Links: plant van de maand - oktober 2000, Wikipedia, Tuinkrant, BBC.

Paasdrukte

Het valt vast niemand op, maar ik heb het pruimentakje van gisteren uitgeknipt en in plaats van mijn appeltakje in de kop van de site geplakt. Ik ga nu stillekes trots zitten wezen. En daarna gauw verzinnen wat we allemaal gaan eten dit weekend want de grote boodschappen moeten zo worden ingeslagen. Lastig altijd, die feestdagen. Ik ben al zo'n held in het vooruit plannen normaliter. Mijn Lief heeft geluk dat de Appie hier op zondag open is, zodat vergeten ingredienten alsnog kunnen worden ingeslagen...

Het vervolgverhaal

Het verval heeft nu officieel ingezet: vanmiddag lagen de eerste paar bloesemblaadjes op de grond onder de pruim. Vanaf nu zal het dus alleen maar minder worden. De eerste blaadjes beginnen zich ook te ontvouwen, dus het is gedaan met het pure witte bruidskleed. Maar voordat alles helemaal voorbij is kunnen we nog wel wat genieten.
Ik heb vanmiddag na het werk de auto eens een wasbeurt gegeven omdat er een akelig laagje 'woestijnzand' op zat, waar de dauwdruppels lelijke sporen in getrokken hadden. Terwijl ik de tuinslang stond op te rollen zag ik een clubje van vijf hommels vrolijk heen en weer dartelen van bloesem naar bloesem. Snel het fototoestel gaan pakken, maar je raadt het al: toen ik weer buiten kwam waren ze er allemaal vandoor gegaan. Ik ben nog even rond blijven hangen, er kwam er nog eentje overvliegen maar die vond het beneden zijn waardigheid om op mijn nederig boompje te landen. Alas.

Gelukkig is er nog wat meer te zien in de tuin. De Dicentra spectabile (gebroken hartje) heeft haar verhuizing van de schaduw van het hekje naar voren goed doorstaan en heeft haar eerste hartjes geopend. Zo blijft er elke dag weer wat om je over te verheugen in de tuin, en daar gaat het uiteindelijk om.

De tulp is de volgende die door mij met argusogen in de gaten wordt gehouden. Zou het komende warme weekend haar uit haar jasje weten te lokken?

Ook heb ik verheugd het nieuwe (prachtig rood uitlopende) blad van de rozen bekeken. Ik heb ze in fases gesnoeid, de eerste keer heel voorzichtig. Nadat ik in een tuinblad (lang leve de bibliotheek!) een aantal zo-moet-het-foto's zag heb ik ze alsnog wat rigoreuzer afgeknipt. Dat is toch maar moeilijk! Maar het te lang laten van de takken zorgt voor 'kale poten' en snoeien bevordert juist de groei van zijtakken. Dus toch maar dapper geweest.
Het wederom uitlopen van het blad is dan toch weer een kleine opluchting... dat heb ik in ieder geval nog goed gedaan dus. Mijn oma had (nouja, heeft... ze leeft nog) altijd rozen in haar tuin maar mijn moeder verfoeit ze. Ik heb de verzorging dus nooit echt 'van dichtbij' meegemaakt. Hier in de tuin staan er verschillende, waar ik nu dus voor mag zorgen. Ik heb vorige zomer uitgebreid mogen genieten van de vele rode rozen van de grootste struik, en ook een klein roze stamroosje heeft haar best gedaan. Hopelijk heb ik ze een dienst bewezen door hun kapsel te fatsoeneren en belonen ze me dit jaar weer met een mooie bloei.

Ze kan het niet laten

Dit zie ik iedere ochtend als ik mijn thee en boterhammetjes sta te maken. Het is even wennen misschien, een keuken en woonkamer op de eerste verdieping, maar we hebben daardoor wel een heerlijk ruim huis.

Waarschijnlijk ben ik hardstikke vervelend aan het worden met mijn pruimenboompje, maar ik vind hem zo mooi! En iedere dag lijkt hij wel mooier te worden. Toch maak ik maar steeds trouw foto's, want voor dat je het weet is hij weer over zijn hoogtepunt heen waarschijnlijk.

De bloemetjes ruiken echt heel lekker, een heel zacht geurtje maar opvallend genoeg om al vanaf het pad te ruiken. En die vrolijke gele meeldraadjes, daar word ik altijd zo blij van!

Overigens: langs het tuinpad staat een rozet van de paardebloem, die ik daar speciaal laat staan voor de Korte Cursus Tuinieren. Jaja, wat ik al niet voor mijn blogje over heb.... (rechts ter hoogte van de bak viooltjes)

Gulle gift en lentepracht

Van de overbuurvrouw gekregen: een Hibiscus (kleur nog onbekend), door de overbuurman zelf gezaaid. Lief toch he. Omdat ze onze tuin zo kaalgeroofd hadden toen we het huis kochten.
Ik heb hem dus maar pontificaal in de voortuin geplant, zodat ze er ook nog een beetje van kan genieten.

Op de achtergrond bij het hekje staat nog het een en ander aan onkruid, waarvan ik nog niet weet wat het is. En omdat hier vorig jaar een paar Papavers stonden hoop ik dat ze zich uitgezaaid hebben, dus ik laat een en ander nog maar even groeien tot ik hopelijk wat kan herkennen.
Dat is volgens mij een van de grootste problemen van een beginnend tuinier: wat te bewaren en wat genadeloos onder te schoffelen? Wat dat betreft ben ik misschien ook nog wel een watje ook, ik vind het maar zielig om die hardwerkende plantjes er zomaar uit te trekken.

Toen ik vanochtend buiten stond om een foto van de nieuwe aanwinst te maken zag ik zowaar nog wat leuks: ondanks de kou (brrrr!) is de cyclaambladige narcis opengegaan!

De witte mini-narcisjes zijn alweer bijna aan hun einde. Daarom nog maar eens even de lentepracht vastleggen. Helaas is het moeilijk de camera recht te houden zo laag bij de grond! Daarom maar de foto bijgedraaid. Ach ja...

Vorderingen

Goed, grindwasserij Eerste Tuintje is weer in bedrijf geweest en we zijn weer een stukje opgeschoten. Ik heb het eerste deel van het pad alvast opgevuld. Er liggen stapstenen in om het lopen iets makkelijker te maken. Ik heb zelf altijd nogal een hekel aan een grindpad, onstabiel lopen doet zeer aan mijn toch al gemolesteerde knie. Als het aan mij lag was er dus een prachtig pad met bijvoorbeeld gebakken klinkertjes gekomen, maar helaas moeten we ook nog naar Meneer Portemonnaie luisteren.
Ja, we hadden op Marktplaats wat redelijke steentjes kunnen zoeken en die in de tuin kunnen leggen, maar dat levert ook de nodige praktische bezwaren op. Ten eerste moet dan toch al het grind de tuin uit, en zand voor de fundering en de stenen de tuin in. In onze auto-met-gastank en zonder trekhaak wordt dat lastig. Praktisch is het ook niet: alles moet om een hele rij huizen heen gekruid worden, een taak die ook geheel op mij zou komen rusten omdat Mijn Lief met twee slechte schouders zit opgescheept. Al met al ook geen leuk vooruitzicht dus.

En het is nou eenmaal zo: met een smalle portemonnaie moet je het soms doen met wat je voor handen hebt. Ik prijs me maar steeds gelukkig dat er een echt DIKKE laag grind ligt. Uitendelijk maken we er vast wel wat moois van...